“Ben ik spiritueel gegroeid… of emotioneel afgevlakt?”Een gesprek tussen haar en mij

Soms komen cliënten bij me binnen met vragen die ik meteen voel in mijn eigen hartchakra.

Van die vragen die je niet stelt wanneer je net begint, maar wanneer je diep, heel diep, door jezelf heen bent gegaan.

Dit is zo’n gesprek. Tussen haar en mij.

Maar ook een gesprek dat we allemaal herkennen wanneer we onze eigen transformaties serieus nemen.

Haar vraag

Ze schoof haar stoel iets naar voren, keek me recht aan en zegt:

“Hoe weet ik of ik spiritueel volwassen ben geworden…of dat ik mezelf heb uitgezet? Hoe weet ik of ik rust heb gevonden…of dat ik simpelweg niks meer voel?”

Ik glimlachte.

Want dit is niet de vraag van iemand die afvlakt, dit is de vraag van iemand die aan het ontwaken is.

Maar zij ziet dat zelf nog niet.

Hoe haar brein en lichaam nu reageren

Ik vraag haar: "Wat gebeurt er nu in jou wanneer er iets vervelends gebeurt?"

Ze antwoordt:

“Ik voel een licht adrenaline-shot in mijn onderbuik. Maar het blijft niet hangen. Geen gedachtenstroom, geen paniek, geen drama.

Het zakt weg binnen een paar minuten.

Mijn geest blijft kalm.

Mijn hart blijft open.

En ik vertrouw… gewoon.

Met hart én logica.”

Dit is belangrijk.

Want bij emotionele afvlakking is er geen bewustzijn van de sensatie.

Je voelt niets. Of je voelt wel iets, maar het bereikt je niet.

Wat zij beschrijft is iets anders:

Bewustzijn zonder lijden.

Gevoel zonder identificatie.

Emotie zonder drama.

Het is letterlijk hoe een gereguleerd zenuwstelsel hoort te werken.

Wie ze vroeger was

Toen ik vroeg hoe dat vroeger ging, begon ze te lachen, zo’n herkenbare lach, warm en licht pijnlijk tegelijk.

“Alles was een achtbaan.

Als ik me goed voelde werd ik zó blij dat ik eindelijk iets positiefs ervaarde…dat het compleet doorsloeg.

Ik kon lachen en huilen tegelijk van opluchtingomdat het eindelijk eens goed voelde.”

Dit is wat veel mensen niet zien:

Het “overdreven gelukkig zijn” was nooit geluk. Het was compensatie. Overlevingsvreugde. Het ontlaadmoment van een systeem dat structureel onder spanning stond.

Dan denkt men later:

“Waarom voel ik nu niet meer zoveel als toen?”

Maar dat komt omdat je vroeger niet per se méér voelde, je werd gewoon harder gelanceerd door je zenuwstelsel.

En wie ze nu is

Toen zei ze iets dat me raakte door de volwassenheid ervan:

“Als ik nu iets moois zie, waardeer ik het in rust. Niet overdreven. Niet extatisch.

Ik ben niet meer verwonderd, maar ik zie wel een wonder in alles wat ik zie.

Niet meer overdreven, maar gerijpt.”

Dit is typisch voor een geïntegreerde staat van zijn:

Geen hoge pieken meer

Geen lage dalen meer

Geen explosies meer

Geen innerlijke drama’s meer

Maar wel diepe waardering. Wel zachtheid. Wel aanwezigheid.

Dit is wat Eckhart Tolle bedoelt met:

“The highs disappear because the lows disappear.”

Ze was niet afgevlakt. Ze was gegroeid.

De plek waar ze wél voorzichtig blijft

Toen gaf ze nog iets toe:

“Van de natuur kan ik diep genieten. Ik kan wegdromen in schoonheid.

Maar mensen…Die laat ik niet zomaar in mijn privéleven.

Alleen op mijn werk, want dat doe ik met liefde.”

En dit is waar het subtiele werk begint.

Geen blokkade. Geen dissociatie. Maar selectieve openheid.

En dat is niet verkeerd, het is wijs zelfs.

Wanneer je ontwaakt, verandert je criterium.

Je kiest niet op basis van angst of tekort… maar op basis van resonantie.

Je helpt, je werkt, je geeft, maar je laat niet zomaar iedereen toe tot je hart.

En dat is gezond.

Het antwoord op haar vraag

Ik keek haar aan en zei:

“Luister…wat jij ervaart is geen afvlakking. Het is volwassen regulatie. Dit is helderheid. Dit is integratie. Dit ben jij, zonder de oude ruis.”

“Een afgevlakt systeem voelt niets. Een geïntegreerd systeem voelt alles, maar blijft vrij.”

Ze werd stil. Heel stil. Niet uit twijfel, maar omdat het landde.

Hoe je het verschil herkent: groei vs. afvlakking

Bij afvlakking:

Je voelt weinig

Je bent vlak

Er is weinig energie

Schoonheid raakt je niet

Verbinding voelt intens of juist leeg

Emoties lijken ver weg

Bij volwassen groei:

Je voelt subtieler, dieper

Emoties bewegen snel door

Het lichaam reageert, de geest blijft kalm

Je ervaart rustige vreugde i.p.v. euforie

Schoonheid raakt je in stilte

Verbinding is gekozen

Vertrouwen is de nieuwe standaard

Wat zij beschreef valt 100% in categorie twee.

Ik zeg haar:

“Je hebt geen drama meer nodig om te bewijzen dat je leeft. Je hoeft niet meer overweldigd te worden om te weten dat je voelt.

Je hoeft niet meer uit verbinding te schieten om te overleven.”

“Je bent niet afgevlakt, je bent eindelijk thuisgekomen.”

En toen kreeg ze die zachte blik.

Die blik van iemand die zichzelf zó lang heeft gedragen…en eindelijk voelt dat ze is aangekomen waar ze wil zijn.

En dát, dat moment, is waarom ik dit werk doe.

❤️ Q.